Picos 2019

Wyprawa działała w masywie zachodnim (El Cornion) gór Picos de Europa (północna Hiszpania) na zaproszenie Federation d’Espeleoloxía del Principáu d’Asturies (FESPA) i za zezwoleniem Parque Nacional de Picos de Europa. Granica terenu przydzielonego do eksploracji przebiega przez: Colláu La Fragua – Los Argaos – Cumbre de Cebolleda – Torres de Cebolleda – Torre Santa María – Ḥorcada Santa María – Torre La Ḥorcada – La Torre’l Mediu – Torres de las Tres Marías – Torres del Torco – Torre de la Canal Parda – Torre del Alba – Tiro de la Llera – Ḥorcada Miguel – Torres de los Cabrones – Punta Gregoriana – Ḥorcada Blanca – Pica La Ḥorcada – Redondu del Conḥurtáu – Picu Conḥurtáu – Porru Cerelles – Xerra Les Robeques – Colláu Los Afrantadorios – Cantu Llimpóu – L’ Altiquera – Colláu La Fragua.
 Wyprawa działała w terminie 1.08 – 1.09.2019 r.
 Bazę wyprawy założono jak w latach poprzednich na Los Barrastrosas (2020m n.p.m.).
 
 1. Sistema del Canalón de los Desvíos (B-12/B-42/B-39/F-44/D- 9/F-18/F-17/F-15)
 
 Działalność tegorocznej wyprawy była skoncetrowana przede wszystkim na kontynuacji ubiegłorocznych odkryć w Sistema del Canalón de los Desvíos (B-12/B-42/B-39/F-44/D- 9/F-18/F-17/F-15). Działania były prowadzone, podobnie jak w roku ubiegłym, z najniżej położonego otworu systemu czyli z F-17.
 W celu zwiększenia możliwości transportowych w horyzontalnym ciągu wodnym na dnie systemu oraz poprawy bezpieczeństwa poszczególnych zespołów, przed przystąpieniem do działalności eksploracyjnej, zainstalowano 8 dwuosobowych pontonów i system ich przeciągania, tak by zapewnić dostęp do nich z każdej strony ciągu. Dodatkowo zdeponowano po jednym pontonie na początku i końcu ciągu wodnego oraz po jednym zestawie składającym się z dwu jednoosobowych awaryjnych jednostek pływających.
 W odkrytych w roku ubiegłym suchych partiach obchodzących syfon końcowy zainstalowano biwak, który został wyposażony w system łączności Nicola.

 Następnie zorganizowano szereg akcji w oparciu o ten biwak, które trwały do końca wyprawy. Podjęte działania eksploracyjne doprowadziły do połączenia tego systemu z Sistema del Ḥou de la Canal Parda (A-30/A-14/A-25/A-1). Po połączeniu w nowo powstałym, dwunastootworowym systemie prowadzono dalszą eksplorację w najniżej położonych partiach, w dwóch ciągach wodnych oraz jednym w zawalisku. Wszystkie trzy problemy eksploracyjne wymagają dalszych prac w latach kolejnych.
 Sistema del Ḥou de la Canal Parda – Sistema del Canalón de los Desvíos (A-30/A-14/A-25/A-1/ B-12/B-42/B-39/F-44/D- 9/F-18/F-17/F-15) posiada dotychczasową deniwelację Sistema del Ḥou de la Canal Parda (A-30/A-14/A-25/A-1) czyli 903 m. Rozciągłość pozioma systemu wynosi 1.350 m, natomiast długość ciągów głównych to 12.110 m, co powoduje, że jest to obecnie piąty, co do długości, system jaskiniowy Picos de Europa (wg stanu wiedzy na 31.12.2018) po:

 Rede Toneyu (masyw zachodni) – dł. 18.970 m, den. -614 m;
 Sistema Verdilluenga – Ḥultayu (masyw zachodni) – dł. 17.196 m, den. -905 m;
 Cueva del Nacimiento (masyw wschodni) – dł. 12.900 m, den. +535 m;
 Sistema Cueva’l Trumbiu – Pozu Ḥaciosu (masyw zachodni) – dł. 12.400 m, den. -302 m.
 
 W związku z intensywną działalnością w Sistema del Canalón de los Desvíos pozostałe działania wyprawy ograniczono do celów łatwo osiągalnych z powierzchni.
 

 2. PE003
 
 W tym roku rozpoczęto prace mające na celu udrożnienie zasypanego rumoszem, odkrytego w roku 2012 otworu PE003. Otwór ten jest położony w  północno – zachodniej ścianie Torre Santa María, 73 m powyżej otworu PE001, najwyższego otworu Sistema Cemba Vieya (PE001/SCP111/CEM/CEV181/G-13) o deniwelacji 957 m (-954, +3). Szereg zorganizowanych akcji pozwala mieć nadzieję na dalsze postępy w tej jaskini w przyszłych latach.
 
 3. Południowo – zachodnia ściana Torre Santa María oraz wschodnia ściana Torre Santa María i Aguja de Enol wraz ze stokami opadającymi do Ḥou de los Astrurianos
 
 W trakcie wyprawy przeprowadzono szereg wyjść rekonesansowych połączonych ze sprawdzaniem nowoodkrytych otworów w południowo – zachodniej ścianie Torre Santa María oraz wschodniej ścianie Torre Santa María i Aguja de Enol wraz ze stokami opadającymi do Ḥou de los Astrurianos. Niestety wszystkie nowoodkryte jaskinie kończą się na niewielkich głębokościach.
 
 4. Torca de los Argaos (CEV194)
 
 Jak w latach poprzednich przeprowadzono rekonesans w zaczopowanej śniegiem i lodem jaskini Torca de los Argaos (CEV194). Pomimo stosunkowo niewielkiej ilości śniegu na powierzchni stwierdzono, że w tym roku eksploracja w tej jaskini w interesującym kierunku nadal nie jest możliwa.

 Uczestnicy:
 1. Cezary Badocha – AKG (Akademicki Klub Grotołazów – Kraków),
 2. Zbigniew Grzela – SCW,
 3. Marek Jędrzejczak - SCW,
 4. Marcin Krajewski – SCW,
 5. Michał Krotofil – AKG,
 6. Ireneusz Królewicz – AKG ,
 7. Anna Kuriata – SCW,
 8. Przemysław Lisowski – SCW,
 9. Grzegorz Lubelczyk – SCW,
 10. Agnieszka Majewska – SCW,
 11. Mateusz Makarski – SCW,
 12. Jacek Malinowski – SCW,
 13. Mariusz Mejza – SW (Speleoklub Warszawski),
 14. Paweł Michalski – SCW,
 15. Arkadiusz Młynarczyk – SCW,
 16. Tomasz Niemiec – AKG,
 17. Aliakandr Sinkavats – AKG,
 18. Arciom Skarabahaty – AKG,
 19. Jacek Styś – SCW,
 20. Marta Walczewska – SKTJ (Sopocki Klub Taternictwa Jaskiniowego). 
 Osoby towarzyszące i te które odwiedziły wyprawę, w większym lub mniejszym stopniu zaangażowane w jej przebieg:
 21. Paulina Buńka – SGW (Sekcja Grotołazów Wrocław),
 22. Patrycja Kryszak,
 23. Natalia Sinkavats – AKG,
 24. Joanna Zdżalik – AKG.

Marek Jędrzejczak