Kanin 2018

Paweł Ramatowski

zdjęcia – Michał Pahl

Była to XX letnia wyprawa Sekcji Taternictwa Jaskiniowego Kw Kraków w słoweński masyw Kanin. Jak w latach poprzednich głównym celem eksploracyjnym zgrupowania była kontynuacja działalności w systemie jaskiniowym BC 4 – Mala Boka o deniwelacji 1319 m i długości 10731 m ( stan na 2017). Baza wyprawy zlokalizowana na wysokości 1806 m n.p.m. w ruinach schroniska Planinski Dom od lat stanowi główny punkt wypadowy.

W tym roku ze względu na bardzo duże odległości na przodki eksplorowane w zeszłym roku (kolektor wodny i Death Water) podjęliśmy decyzję o działalności w oparciu o dwa podziemne biwaki. Pierwszy na głębokości 823 m, w pobliżu połączenia jaskini BC 4 z Małą Boką w Sali „BC Beach”. Drugi natomiast zlokalizowany w końcowej, suchej części galerii Vilinskiej na głębokości 808 m. W samym systemie wybraliśmy dwa zasadnicze przodki – koniec „Kolektora” i partie „Death Water” czyli najbardziej na południe wysunięta część galerii Vilinskiej rozwijająca się w stronę Jaskini Wielka Boka. Partie te dają realne szanse na połączenie miedzy Małą a Wielką Boką. Odległość w poziomie to około 200 m przy 4 m różnicy wysokości. Drugim miejscem był syfon z silnym ciągiem powietrza odkryty w zeszłym roku, umiejscowiony na końcu galerii Milenijnej. Miejsce to szczególnie zasługiwało na uwagę i podjęcie działalności, gdyż jest tam potencjalna możliwość odnalezienie prawdopodobnie głównego ciągu Małej Boki, który powinien rozwijać się dalej w głąb masywu w kierunku północnym. Od 20 lat podejrzewa się taki scenariusz, na co wskazuje kierunek głównego ciągu Małej Boki rozwijający się od otworu dolnego (433 m n.p.m) na północ przez ponad 3 km.

Obecnie dojście na przodek za „ Kolektorem” zajmuje ponad 10 godzin, do pokonania jest ponad 1000 m deniwelacji i odległość ponad 3,5 km, dlatego w pierwszych dniach wyprawy skupiliśmy się na zaopatrzeniu biwaków w niezbędny sprzęt oraz wymianę zniszczonych lin. W rezultacie 22 akcji jaskiniowych w tym 4 akcji biwakowych przeprowadzonych podczas wyprawy uczestnikom udaje się:

– w partiach za „Kolektorem”

odnaleźć wejście w partie nad syfonem końcowym. Po wykonaniu wspinaczki w kominie ( ok. 12 m) kartujemy 120 m obszernego korytarza z zalegającym suchym błotem z widoczną dalszą kontynuacją( konieczność wspinaczki po zaklinowanych wantach).
W meandrze odchodzącym na wschód od „ Death Water” prowadziliśmy dalszą eksplorację kartując ponad 379 m nowych korytarzy. Początkowo ciasny meander z silnym przewiewem z aktywnym przepływem doprowadził do pęknięcia prowadzącego na N. Po 250 m ciąg ten skręcił na południe zmieniając charakter na duże rozmycie miedzy ławicowe. Po drodze mijamy dwa niesprawdzone boczne ciągi w kierunku na SW i E. Ostatecznie docieramy do salki o wymiarach 2,5 m na 3 m do podstawy komina z widocznym oknem ok. 4 m nad spągiem. W miejscu tym udaję się usłyszeć pogłos najprawdopodobniej od przepływu wody. Miejsce to jak i w/w będzie celem kolejnych akcji.

– w syfonie na końcu galerii „Milenijnej”

Dzięki wyjątkowo sprzyjającej pogodzie, stan wody w syfonie umożliwił pokonanie go bez konieczności nurkowania. Przy użyciu stroju neoprenowego i oświetlenia nurkowego już podczas pierwszej akcji zostaje odkryte wejście do obszernej galerii za syfonem o szerokości 3m i wysokości 7 m. Całkowita długość ciągu okresowo zalewanego/do pokonania w wodzie to ok.40m. Po 100 m galerię przecina komin o podstawie 15 m x 10 m i wysokości ponad 50 m. W dnie komina zalegają duże bloki skalne i odchodzą kolejne ciągi. W kierunku na N ok. 10 m nad dnem komina otwiera się obszerny ciąg z zalegającym suchym błotem. Widoczne w stropie i miejscami wykwity aragonitu potwierdzają przepływ powietrza. Ciągiem tym docieramy do wysokiego na ponad 25 m pęknięcia o SW-NE. Dalszą drogę uniemożliwia suche błoto, jednak ciąg powietrza i widoczny prześwit z dalszą kontynuacją. Będzie to główny cel następnej wyprawy. Dodatkowo z poziomu – 830 m w galerii „Pozdrowienia z Belo Celo” udaję się dotrzeć do opisywanej wyżej Sali i jest to suche obszerne obejście syfonu. Łącznie w tej części systemu kartujemy 602 m.
W galerii „Nieznanej” dodatkowo mierzymy 70 m.

W wyniku letniej działalności kartujemy sumarycznie 1202 m w systemie BC 4- Mala Boka, zostawiając 3 główne przodki otwarte. Całkowita długość systemu przekroczyła 12 km.

Podsumowanie: Zgrupowanie eksploracyjne „Kanin 2018”, 27.07-14.08.2018 zorganizowane przez STJ KW Kraków.

Odkrycie prawdopodobnie głównego ciągu Małej Boki w galerii Milenijnej to kolejny duży krok w eksploracji Masywu Kanin. Potencjalne połącznie Systemu BC 4- Malej Boki z Wielką Boką również wydaję się realne. Hydrologicznie jaskinie są połączone, na co wskazuje fakt przejmowania wód przez system Malej Boki z Wielkiej przy wysokich stanach wód podziemnych – na wiosnę, podczas roztopów i przy intensywnych długotrwałych opadach atmosferycznych następuje tzw. overflow.

W wyprawie wzięli udział:

Paweł Barczyk

Mateusz Czerwiak

Danuta Gromala

Magdalena Jaworska

Marcin Miodek

Michał Kuryłowicz

Urszula Kotewa

Florian Małek

Michał Pahl

Michał August

Marcin Struś